Podatek od gier.

Podatek od gier ma znikome znaczenie fiskalne ale zasila mimo to budżet państwa. Paradoksalnie naliczany jest od gier hazardowych, a sektor ten przynosi gigantyczne zyski. Podatek został wprowadzony w 1992 roku i od tamtej pory stanowi pole ciągłych gier interesów.

Podmiotem są tutaj wszelkie organizacje prowadzące działalność w zakresie gier i zakładów oraz podmioty urządzające zakłady i loterie. Obowiązek podatkowy powstaje w chwili rozpoczęcia działalności i ustaje z chwilą jej zakończenia.

Przedmiotem podatku są w pierwszej kolejności gry losowe czyli wszelkie gry w których wygrana i zdobycie nagrody zależy głównie od przypadku, zaliczają się do nich:

– gry liczbowe,

– loterie i wideoloterie,

– gry bingo,

– gry karciane jak black jack, poker, baccarat, kości.

Kolejnym przedmiotem są zakłady wzajemne, które oferują możliwość wygrania pieniędzy poprzez odgadywanie:

– wyników rywalizacji sportowej,

– zaistnienie różnych zdarzeń,

– grach na automatach.

Podstawą opodatkowania są w zależności od gry sumy wpłaconych stawek w przypadku gier liczbowych, różnica pomiędzy zdeponowanymi pieniędzmi, a wygranymi w automatach, wartość kartoników użytych do gry jeśli chodzi o bingo, w pokerze jest to zysk kasyna.

Stawki są zróżnicowane i wynoszą:

– 2% przy zakładach bukmacherskich,

– 10% w przypadku loterii, bingo i zakładów wzajemnych,

– 15% gdy chodzi o loterie pieniężne i wideoloterie,

– 20% przy grach liczbowych,

– 45% jeśli chodzi o gry prowadzone w kasynach i na automatach do gier.

Podatnicy, którzy posiadają pozwolenie na urządzanie gier na automatach o niskich wygranych uiszczają stałą kwotę zależną od liczby automatów i wynoszącą 125 euro miesięcznie od jednej maszyny.

W grach liczbowych, loteriach i telebingo istnieją tak zwane dopłaty wynoszące 25% wartości zakładu w przypadku gier liczbowych, a 10% jeśli chodzi o te drugie. Wpływy z tych dopłat zasilają dwa fundusze. 80% wpływów wspomaga Fundusz Rozwoju Kultury Fizycznej, pozostała część zasila Fundusz Rozwoju Kultury.